evinin önündeki ağaca tırmanan çocuğun hikayesi

evinin önündeki ağaca tırmanan çocuğun hikayesini düşündü. ağaçtan inemeyeceğini anlaynca panikleyip dengesini kaybeden çocuğun imdadına babası yetişmiş, büyük, sıcacık, yumuşacık ellerini öne doğru uzatıp oğluna "korkma atla,seni tutacağım" demişti. çocuk hiç düşünmeden kendini aşağı atmış, tüm bedeni kuru toprağın sertliğiyle sarsılmıştı. babası onu tutmak için uzattığı kollarını geri çekmiş, yerde kıvranan oğluna bakarak "artık kimseye güvenmemen gerektiğini öğrenirsin" demişti.

artık kimseye güvenmemesi gerektiğini öğrenmeye başlamıştı ki, bir gün karşısına parlak,büyük,sıcacık bir güneş çıktı. o kadar güzel gülümsüyordu ki, ışığıyla aydınlanmamak imkansızdı. güneşe inandı, ardından gitti. ama bir gün aniden güneş gülümsemeyi bıraktı. hava karardı. herşey pürüzsüzken, bir anda şüpheler içini kemirmeye başladığında anlamıştı, güneşin bile birgün batacağı ihtimalini unuttuğunu...

her yer karardığında, ihtimali düşündü. ihtimal aklını kemirdi. çocuk gitti, atlamak için yeni bir ağaç aradı...



kes-kırp-istediğin gibi yerleştir !!!!