sabah sabah...

aileyle yaşamak ne kadar zor ya...hele yıllarca üniversitede başka şehirde bekar hayatı sürdükten sonra dönüp yine ailenin yanına gelmek...bi taraftan "oooh karnım tok sırtım pek" diyosun, bi taraftan idiot gibi kalakalıyosun evin ortasında. hele bi de kız çocuksan...23 yaşında da olsan fark etmiyo. en azından bizim aile için...

"cennetten de garip film" belgesel projesi için eleman ilanı vermişler. şehirdışı çekimlere katılabilecek, veya post prodüksiyonda yardımı dokunacak stajiyer arıyorlar. okulum bitmedi, evde boş oturuyorum. ileride çok pişman olucam bu günleri değerlendirmediğim için; bunun da farkındayım. başvurdum ilana. hemen cevap da geldi. bir mail daha atıcaz bizi bekle diye. projenin felsefesi de benim düşünce yapıma çok uygun. herşey çok güzel. siya siyabendle beraber yürütülecek bir belgesel projesi. (bkz: http://www.cennettendegaripfilm.com/ )

annemlere anlattım bu iş başvurusu olayını. annem emekli bankacı psikolojisiyle hemen eleştirmeye başladı. yok efendim bu işler sağlam olmazmış, yok efendim ben ne zaman para kazanmaya başlicakmışım, bankacılık gibi garantili bi meslek seçmemişim.dır dır dır....yahu ne zaman set ekibiyle çalıştın da yorum yapabiliyorsun? benim bile ilk olucak diye yorum yapmak istemiyorum. evet, memuriyet gibi ayın 5inde maaş yatmıyo,evet memuriyet gibi eve dönüş saatin yok..ama memuriyet gibi insanı idiotlaştırmıyor da bu da bir gerçek. işin yaratıcı boyutu var. bankacı olup elalemin paralarını hesabını tutmaktansa, az para kazanıp kollektif bi çalışmayla ortaya güzel işler çıkarmak daha zekice bence. ya da daha "benlik"... göğsümü kabarta kabarta, "bu belgeseli biz yaptık, bu bizim emeğimizin ürünü" demek var bunun sonunda. işte o duygu hiç birşeyle ölçülemez. o duygunun değeri güzelliği anlatılamaz...

hala en ufak adımımda annemlerin yorumunu duymak,engellerine takılmak yıpratıcı.... 20 yıl sonra bu günleri özleyeceğimi biliyorum ama şunu da itiraf etmem gerek kendime; 20 yıl sonra bu kadar elim kolum bağlı hissetmeyeceğim için bu günleri anarken içimden bi ses "mazide kaldı,şimdi gülüp geçmek yeter" diyecek...